PAYLAÅžMAK
Eski yazıtlardan birinde ÅŸöyle yazar:
Kuzu dizlerinin üzerine çökerek annesini emer, karga yaÅŸlı annesini besler; bunun adı "saygılı davranmaktır."
Horoz ÅŸafak vakti öter, yaban kazları her bahar kuzeye ve her sonbahar güneye uçar; bunun adı ''söz tutmaktır.''
Yaban kazı ve yeÅŸilbaÅŸlı ördek eÅŸini kaybettikten sonra ölene kadar yeni bir eÅŸ bulmak istemez. Bu ''sadakat'' olarak adlandırılır.
Bir geyik iyi bir otlaÄŸa rastladığında bütün grubu oraya davet eder ve paylaşır, karınca yemek gördüÄŸünde bütün koloniyi oraya çağırır; bunun adı ''adalettir.''
Eğer bir insan bu erdemlere sahip değilse, hayvandan beter bir halde yaşıyordur.
.......
Bir Türkmen-Alevi duası da ÅŸöyledir:
Tanrım, ilk önce daÄŸa taÅŸa ver.
Ormana, hayvanlara, suya ver.
Ondan sonra insanlara, kapı komÅŸuya, muhtaç olana ver.
Kalırsa, en son bana ver.
......
Son yıllarda nasıl bir insan nesli türedi ülkemizde, bilmiyorum. Milyonlarca canlı ile birlikte insana dair umutlarımız, geleceÄŸe dair hayallerimiz de kül oldu.
