KÖY ENSTÄ°TÜLERÄ° (ÅŸiir)

Köy çocuklarıydı. 

KurumuÅŸ çalılar gibiydiler bozkırda. 

KavrulmuÅŸ ekinler gibiydiler. 

Geldiler, 

Yalın ayakları 

Ve 

Yırtık mintanlarıyla geldiler, 

Gönen’e, Aksu’ya, Kepirtepe’ye. 

EzilmiÅŸ, sömürülmüÅŸ, horlanmış 

Ve 

UnutulmuÅŸtular bin yıldır. 

Ferhat oldular, 

Yardılar Ä°dris Dağını. 

Gürül gürül akıttılar suyunu, 

HasanoÄŸlan’a. 

KöroÄŸlu oldular, 

Kafa tuttular Bolu Beylerine. 

Yıktılar saltanatını aÄŸaların. 

Tolstoy’u Balzac’ı okudular koyun güderken. 

Mozart’ı, Bethoven’i çaldılar daÄŸ baÅŸlarında. 

Moliere’i, Sophokles’i oynadılar. 

Horon teptiler BeÅŸikdüzü’nde kol kola. 

Halay çektiler Yıldızeli’nde türkülerle. 

Diz vurdular Ortaklar’da efece... 

Siz, 

Her gece, 

Mehtaba çıkarken Heybeli’de, 

Onlar, 

Duvar ördüler, 

Çatı çattılar. 

Yıldızlara bakarak yaz geceleri, 

Harman yerlerinde yattılar. 

Kazma salladılar yorulmadan. 

Kerpiç döktüler 

Kerpiç. 

Sızlanmadılar hiç. 

Yakıştı nasırlı ellerine, 

Kitap ve çekiç. 

BaÅŸladı yurt harmanında imece... 

Bir gece, 

Karanlık inlerinden sinsice, 

Brütüsler çıktı ansızın. 

Çektiler zehirli hançerlerini, 

Vurdular sırtlarından haince... 

Çıktı maÄŸaralarından yarasalar, 

Çıktı halk düÅŸmanları,

ÜÅŸüÅŸtü sülükler gibi üstümüze. 

Emdiler kanımızı, 

Doymadılar. 

Yıktılar umudunu Türkiyemin. 

Aydınlık bir Türkiye gelir aklıma, 

Kalkınmış bir Türkiye gelir, 

Köy Enstitüleri denince. 

 

Özbek Ä°NCEBAYRAKTAR 

 

( Özbek Ä°ncebayraktar, 1970-71 yıllarında Edebiyat ÖÄŸretmeni ve Gökçeada (Ä°mroz) Atatürk Ä°lköÄŸretmen Okulu'nun Okul Müdürü'ydü...)