Devletin cumhuriyetin ilk yıllarında kurduğu Alpullu, Uşak, Eskişehir ve Turhal şeker fabrikaları hem tüketimi karşıladı hem de bulundukları çevreye sosyal ve ekonomik hareket getirdi. Çiftçiye modern tarımı öğretti. Demokrat Parti 1950'den sonra sermayenin tabana yayılmasını sağlamak için, pancar üreticilerinin kuracakları kooperatiflerle her ilde bir şeker fabrikası politikasını benimsedi. Çiftçi ortaklığıyla kooperatiflerin kurduğu şeker fabrikalarını önceleri kooperatifler adına Türkiye Şeker Fabrikaları AŞ işletti. Sonra kooperatif fabrikalarının yönetimi Pankobirlik'e devredildi.

Pankobirlik, Adapazarı, Amasya, Boğazlıyan, Çumra, Kayseri ve Konya fabrikalarında Türkiye'deki toplam pancar şekeri üretiminin yüzde 40'ına yakın kısmını gerçekleştiriyor.

Türkiye'de özel sektöre ait 6 şeker şurubu fabrikası var. Bu fabrikalar mısırdan şeker üretiyor.

Türkiye'de pancar ve şeker üretimi kotaya tabi. Kotayı T.Şeker Kurumu belirliyor.

Son verilere göre, 323 bin hektarda 187 bin çiftçi 17 milyon ton pancar üretiyor. Eski yıllarda parcar üretici sayısının 400 bin üzerinde olduğu bilinmektedir.

Şeker fabrikalarının yaklaşık 2 milyon ton şeker ürettiği, mısırdan mısır şurubu üreten 6 tesisin  yaklaşık, 550 bin ton NBŞ ürettiği ifade edilmektedir.

Şeker Fabrikası sendika  Başkanı  tarafından özelleştirme karsıtı açıklamalar yapılmakta, ancak, Başkanın ifadesine göre, Afyon ve Uşak fabbrikaları ile rekabetin zor olduğu, Alpullu Fabrikası maliyetlerinin yüksek olduğu ifade edilmektedir.